
Καλημέρα. Σήμερα ξύπνησα μεσημέρι, αφού αυτή είναι η πρώτη ημέρα της μίνι καλοκαιρινής μου άδειας. Έφτιαξα έναν ωραίο παγωμένο καφέ με καστανή ζάχαρη και μπόλικο βιολογικό γάλα, έβαλα σε ένα γαλάζιο μπολ με άσπρες βουλίτσες λίγο θεϊκό πηχτό γιαούρτι που πήρα χθες από τον Βάρσο, ζέστανα επί 20 δεύτερα στα μικροκύματα ένα μπριος που πήρα επίσης χθες από τον Βάρσο (αυτό απλώς αξιοπρεπές), και έφαγα βλέποντας στο γιουτιούμπι σύγχρονο χορό, κρατώντας αγκαλιά τον ανεμιστήρα. Κάνει πολλή ζέστη σε ετούτο το διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης, αλλά αντιμετωπίζεται με μερικά κρύα ντους και ποδόλουτρα, με δροσερά ροφήματα, με λίγα φρούτα ή παγωτό, και βέβαια με ξάπλα και αραλίκι, φτάνει να έχει κανείς τον χρόνο για όλα αυτά - να πω και το χρήμα, τώρα πια; Γιατί τα μικρά αυτονόητα του χθες έχουν καταντήσει προνόμια τη σήμερον.
Με τούτα και με κείνα, κι αφού βαρέθηκα την πολλή τέχνη, έφτασα να χαζεύω πάλι ετούτο εδώ το λατρεμένο βιντεάκι του Ladurée. Το ομολογώ, τρελαίνομαι για την καλή ζωή, αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα. Και δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι ότι δεν προορίζεται για τα δόντια του καθενός η υπέροχη τούρτα του βίντεο με την προκλητική ονομασία «Μαρία-Αντουανέτα». Λοιπόν πρέπει να αντισταθούμε τόσο στη μαζική εξαθλίωση που επιβάλλει η άρχουσα τάξη, όσο και στη μιζέρια της παραδοσιακής Αριστεράς που ενοχοποιεί ως άλλος Σαβοναρόλα κάθε ανθρώπινη επιθυμία και αδυναμία.
Πάω τώρα να διαβάσω λίγο Στάινμπεκ ξάπλα και σε στενή επαφή με τον ανεμιστήρα μου, εννοείται, και αργότερα θα μαγειρέψω και θα κατηφορίσω στην Πλατεία μεταφέροντας τα καλούδια μου στους ανθρώπους που αφιερώνουν όλο τους τον χρόνο για να μπορούν να διεξάγονται εκεί οι λαϊκές συνελεύσεις και οι λοιπές δράσεις. Γιατί πώς να το κάνουμε, πρέπει όλοι να τρώνε καλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου